Szmaragdy – ulubione klejnoty Kleopatry
Szmaragdy czerpią swą nazwę z łaciny, lub greki. Oznacza ona „zielony kamień” i nawiązuje do charakterystycznej barwy kamienia. Szmaragdy swój niepowtarzalny zielony kolor zawdzięczają domieszce chromu, wanadu i żelaza. Są to minerały cenione na całym świecie od ponad sześciu tysięcy lat! Są tak cenne, że porównując kamień o takiej samej ilości karatów szmaragdu i diamentu mogą okazać się aż trzykrotnie droższe! Szmaragdy były czczone przez Inków, polecane przez Arystotelesa jako lekarstwo epilepsji i noszone przez najznamienitszych władców świata.
Szmaragdy i ich niezwykła historia
Wierzenia otaczające te zielone kamienie szlachetne
Według ekspertów kamienie te były przedmiotem handlu na Babilońskich rynkach aż 6 tysięcy lat temu. W wielu kulturach wierzono, że kamień ten jest niesamowicie potężny. Chaldejczycy uważali, że szmaragdy skrywają w sobie boginię. Natomiast w wierze islamskiej amulet szmaragdowy może być wygrawerowany wersetami koranu. Co więcej, starożytni Egipcjanie wierzyli, że szmaragdy zapewniają płodność i umożliwiają odrodzenie. Ciekawe jest to, że Nero, jeden z najbardziej znanych cesarzy Rzymu bardzo często sięgał po szmaragdy. Uważał, że obserwowanie walk gladiatorów poprzez ten klejnot go uspokaja.
Szmaragdy są również niezwykle ważne w religii. Ich barwa jest świętym kolorem islamu. Właśnie dlatego państwa arabskie posiadają zielone sztandary symbolizujące jedność islamu. W kościele katolickim zieleń również odgrywa istotną rolę. Niemal od zawsze uważana była za najbardziej naturalny i elementarny kolor w liturgii. Niektórzy twierdzą, że szmaragd w kształcie misy spadł z korony szatana. Misa ta miała później być użyta przez Jezusa w trakcie ostatniej wieczerzy, a Józef miał w nią złapać krew Jezusa spływającą z krzyża. Według tych wierzeń właśnie w ten sposób powstał Zakon Świętego Graala.
Różne kraje wschodnie i zachodnie mają indywidualne podejście, w jakim dniu noszony szmaragd przyniesie szczęście. Najpopularniejszy był Chiński pogląd, że szmaragdy należy nosić w czwartki, które również były dniami zielonych ubrań. Najzabawniejszą ciekawostkę zapewnili nam starożytni Rzymianie. Wierzyli oni, że jasne szmaragdy są najzwyczajniej niedojrzałe i z czasem dojrzeją i staną się ciemniejsze.
W średniowieczu uważano, że szmaragdy są zdolne do utrzymania czystości przedmałżeńskiej u pań. Co nikogo nie dziwi, klejnoty te nie miały podobnego działania u panów. Dodatkowo uważano, że szmaragdy umożliwiały przepowiadanie przyszłości, służyły jako wykrywacze kłamstw i chroniły przed urokami.
Szmaragdy w upodobaniach władców
Jedna z pierwszych kopalni szmaragdu znajdowała się w północnej części Egiptu. Było to fortunne dla Kleopatry, która szczególnie lubowała się w tych minerałach. Obecnie kopalnie te dają szmaragdy niskiej jakości, jednakże okazało się, że z kopalni tych pochodzi duża część szmaragdowych eksponatów muzealnych świata. W pierwszym wieku przed naszą erą władca egipski Ptolemeusz posiadał szmaragd z wygrawerowanym portretem Lukullusa. Kamień ten został podarowany rzymskiemu generałowi Lukullusowi, gdy przybył on do Egiptu na wyprawę.
Shah Jahan, jeden z piąty władca muzułmańskiego imperium w Indiach był osobą odpowiedzialną za istnienie Taj Mahal. Władca ten kochał szmaragdy tak mocno, że kazał wyryć w nich święte teksty i używał ich jako kamiennych talizmanów. Starożytne pisma Wed (świętego tekstu hinduizmu) piszą o szmaragdach jako „klejnotach szczęścia” i przypisują im właściwości poprawiające samopoczucie. Dziś znane są jako „Szmaragdy Mogul” i znaleźć je można zarówno w muzeach, jak i kolekcjach prywatnych.
Te zielone klejnoty zdobiły także rosyjskie insygnia królewskie przez wiele dekad. Również Irański Skarb Państwa zawiera bardzo imponującą kolekcję szmaragdów. Wśród nich znajdziemy między innymi szmaragdową tiarę byłej cesarzowej Farah. Piękne szmaragdy znajdują się też w kolekcji korony brytyjskiej. Królowa Elżbieta II ma niesamowity zbiór tych kamieni szlachetnych. Jednym z najpiękniejszych dzieł jubilerskich w skarbcu angielskim jest szmaragdowy diament.
Szmaragdy w mistycyzmie
Starożytni Grecy kojarzyli szmaragdy z boginią Wenus. Symbolizowała ona miłość, piękno i ciepło ogniska domowego. Szmaragdy symbolizowały wierność. Dopóki serca zakochanych były lojalne, szmaragdy lśniły pięknym blaskiem. Jeżeli partnerzy byli niewierni kamienie miały zmatowieć i przybrać mętny kolor. Dodatkowo wierzono, że noszenie szmaragdów poprawia pamięć i zdolności kognitywne. Sumerowie uważali, że szmaragd noszony na małym palcu lewej dłoni pomagały leczyć zapalenie oczu. Później, w czasach Hipokratesa miażdżono te klejnoty na pył i rozpuszczano w wodzie, co miało stworzyć płyn do oczu.
Duchowe właściwości przypisywane szmaragdom
Mówi się, że szmaragdy ułatwiają przekłucie negatywnej energii w pozytywną. Noszenie tych kamieni ma stabilizować i łagodzić nastrój. Co więcej, uważa się, że szmaragdy pomagają w życiu emocjonalnym osób po przejściach i ułatwiają klarowanie życiowego celu. Do dziś wierzy się, że szmaragdy wspomagają pamięć i prawidłową pracę umysłu. Do tego przypisuje się im promocję kreatywności, przyciąganie szczęścia i poprawę intuicji. Reprezentować mają równowagę między perfekcyjną miłością a perfekcyjnym zaufaniem.
Szmaragdy w medycynie niekonwencjonalnej
Zmielone szmaragdy gorszej jakości do dziś wykorzystywane są w chińskim folklorze medycznym. Niegdyś ceniony jako antidotum na zatrucia, dziś ma szereg domniemanych zastosowań. Uważa się, że szmaragdy pomagają na kolkę, oparzenia, wrzody, ból głowy, grypę, padaczkę, a nawet na syfilis czy raka. Do tego wierzono, że kobieta ciężarna nosząca szmaragdy, chroni swoje dziecko przed przedwczesnym lub powikłanym porodem.
Szmaragdy i ich właściwości fizyczne
Niektórzy wyróżniają różne odmiany szmaragdów. Jest to jednak błędne nazewnictwo stosowane z powodów historycznych. W czasach starożytnym wiele kamieni ozdobnych i szlachetnych było nazywanych szmaragdami. Wystarczyło, że minerał był zielony, aby zasługiwał na to miano. Jednakże prawdziwy szmaragd nie ma żadnej dodatkowej kwalifikacji i jest tylko (a może aż?) szmaragdem.
Jakość
Jedynie szmaragdy najwyższej jakości są nieskazitelnie czyste. Znacząca większość ma inkluzje i pęknięcia nazywane często „jardin”. Słowo to pochodzi z francuskiego słowa oznaczającego ogród i odnosi się do kształtów skaz, które często przypominają mchy i gałęzie. Nieskazitelne szmaragdy są zazwyczaj niewielkie, niesamowicie rzadkie, przez co szalenie cenne. Na świecie jest znacznie mniej wysokiej jakości dużych szmaragdów niż diamentów!
Większość dużych szmaragdów ma pęknięcia, inkluzje, lub mętny kolor. Olejowanie tych kamieni pozwala na ukrycie wad i poprawienie kolorytu. Jest to praktyka powszechnie stosowana, pomocna również w odświeżeniu wyglądu klejnotu. Wiele wad szmaragdów na szczęście nie jest widoczna gołym okiem. Dojrzeć je można dopiero pod mikroskopem powiększającym obraz dziesięcio-, dwudziesto-, lub czterdziestokrotnie.
Właściwości
Szmaragdy są nie tylko cennym, ale i trudnym materiałem. Są kruche i łatwo łamią się podczas wszelkiego rodzaju manipulacji. W skali Mohsa klasyfikowane są jako 9. Oznacza to, że diamenty są od nich niewiele twardsze i świadczy to o ich trwałości.
Kolory szmaragdów wahają się od jasnej do ciemnej zieleni. Ich odcień zależy od obecności tlenku chromu i wanadu. Barwa tych kamieni urzeka nas od setek lat. Co ciekawe, nie wszyscy poszukują nieskazitelnych szmaragdów. Wiele osób intrygują zmieszane odcienie zieleni lub kamień wyglądający jakby zamknął w sobie malutkie gałązki. Aby umożliwić maksymalną percepcję kolorów szmaragdu – często są cięte w kwadraty.
Jak rozróżnić szmaragdy naturalne
Szmaragdy są wyjątkowo cenionymi kamieniami zarówno przez jubilerów, jak i kolekcjonerów. Obecnie wiele tańszych szmaragdów to kamienie syntetyczne. Można je rozróżnić on naturalnych dzięki kształtom inkluzji. W szmaragdach naturalnych można znaleźć wtręty gazowe, ciekłe i mineralne. Co ciekawe kształt inkluzji często zdradzić może pochodzenie minerału. Niezwykle rzadki jest szmaragd trapiche. Jego wyjątkowość polega na przekroju, w którym inkluzje tworzą kształt sześcioramiennej gwiazdy. Te niesamowite szmaragdy znaleźć można w Kolumbii.
Jak dbać o szmaragdy
Kamienie te niejako przyciągają detergenty. Dlatego warto pamiętać o ściągnięciu biżuterii z tymi minerałami podczas kąpieli, czy mycia naczyń. Brud z naczyń i płyn do ich mycia może gromadzić się na spodzie kamienia i po czasie spowodować utratę jego blasku. Nosząc szmaragdy, warto pamiętać o tym, aby nie narazić ich na uszkodzenia mechaniczne. To samo tyczy się przechowywania tych zielonych kamieni szlachetnych. Najlepiej umieść je w materiałowym woreczku, zabezpieczy to je przed zarysowaniem przez pozostałą biżuterię.
Czyścimy je w wodzie o temperaturze pokojowej. Używamy do tego miękkiej szczoteczki do zębów, najlepiej takiej dla dzieci, będzie ona miękka i mniejsza, przez co łatwiej będzie wyczyścić biżuterię. Na szczoteczkę nakładamy niewielką ilość łagodnego mydła i delikatnie szczotkujemy spód kamienia. Gdy zacznie się on rozjaśniać, spłukujemy go wodą i osuszamy.
Szmaragdów nie powinno się myć ultradźwiękami, acetonem, myjkami parowymi, czy silnymi mydłami. Co więcej, należy unikać ich ekspozycji na wysokie temperatury, gdyż może to zniszczyć kamień. Szmaragdy nie powinny być czyszczone więcej niż kilka razy w roku. Po wielu latach użytkowania możliwa jest utrata blasku, w której nawet mycie im nie pomoże. Należy je wtedy nasmarować u lokalnego jubilera.
Podobało Ci się? Przeczytaj inne artykuły manzuko.com
Dodaj komentarz