Biżuteria edwardiańska
Biżuteria edwardiańska idealnie obrazuje zmiany w trendach wśród brytyjskiej arystokracji na początku XX wieku. Była połączeniem nowych materiałów i technik, które zestawione z uwielbieniem króla do rzeczy pięknych i ekstrawaganckich dały początek zupełnie nowemu stylowi. Akcesoria te były pełne przepychu, kosztownych materiałów i prezentowały kunszt najwybitniejszych złotników. Z tego postu dowiesz się co nieco o epoce edwardiańskiej, a przede wszystkim o trendach w modzie i biżuterii w tym okresie.
Epoka Edwardiańska w skrócie
Okres edwardiański obejmował pierwszą dekadę XX wieku, podczas której Wielką Brytanią panował Edward VII. Edward przejął tron w 1901 roku po śmierci słynnej Królowej Wiktorii. Uważano go za przywódcę modowej elity, interesował się sztuką i modą. Co ciekawe, rządy Edwarda VII były ostatnim okresem w historii brytyjskiej, który nazwano imieniem panującego władcy. Ten krótki czas charakteryzował się ważnymi zmianami politycznymi i społecznymi.
W epoce edwardiańskiej społeczeństwo wciąż było mocno podzielone na klasy społeczne. Mimo polepszenia się statusu materialnego większości Brytyjczyków większość narodu nie mogła nawet marzyć o poziomie życia arystokracji. Jednakże można było zaobserwować wyraźne zmiany w brytyjskiej społeczności. Zdecydowanie wzrastała popularność socjalistycznych poglądów i częściej myślano o ubogich. Co więcej, status kobiet stał się tematem dyskusyjnym i rozpoczęto walkę o kobiece prawa wyborcze.
Członkowie klasy wyższej interesowali się głównie sportem i wypoczynkiem. W epoce edwardiańskiej znacząco rozwinęła się sztuka w każdej postaci. Architektura i moda były na bardzo wysokim poziomie, powstała masa popularnych powieści i opowiadań. Wśród najbogatszych wzrosła także popularność samochodów.
Styl Edwardiański
Era panowania Edwarda VII znana była z elegancji, ekscesów i dość surowych zasad w elitach społeczeństwa. Kobiety nadal nosiły gorsety i długie spódnice, mężczyźni natomiast ubierali się w garnitury. Niemal obowiązkowymi akcesoriami były czapki, rękawiczki i parasolki. Moda edwardiańska była nie tylko formalna, ale też bardzo bogata. Drogie były nie tylko wykorzystywane tkaniny, ale i dodatki. Bardzo istotne było ubieranie się stosownie do okazji. Dzięki powstaniu domów towarowych, szersze grono klientów mogło pozwolić sobie na zakup różnorodnych strojów. Co ciekawe, obrotne szwaczki domowe niekiedy kopiowały wykroje z tych ubrań, na których zakup nie mogły sobie pozwolić.
Edwardiańska moda damska
Dobrze ubrana edwardiańska dama zakryta była od szyi do stóp, poza imprezami, na które noszono większe dekolty. Sylwetka przypominająca literę S osiągana była przez gorsety, które popychały klatkę piersiową do przodu, a biodra do tyłu. Te kobiety, które było no to stać, szyły swoje kreacje na wymiar z jedwabiu, szyfonu, satyny i adamaszku. Kołnierzyki i rękawy dekorowane były bogato zdobionymi koronkami.
Początkowo spódnice były rozkloszowane przy ziemi i dopasowane w talii, jednakże w trakcie ewolucji edwardiańskiego stylu ich kształt się rozluźnił. Co więcej, rozpoczęto projektowanie sukienek, które układały się luźno wzdłuż ciała i pozbawione były gorsetów, jednakże stały się one modne dopiero pod koniec lat dwudziestych.
Moda edwardiańska znana była także z ekstrawaganckich kapeluszy. Niektóre wyróżniały się szerokim rondem, inne zdobione były obrazkami. Oczywiście takie nakrycia głowy wymagały odpowiednich fryzur. Najpopularniejsze były włosy upięte do góry z luźnymi kokami z tyłu. Niekiedy zdobione były dodatkowo warkoczami, wstążkami, szpilkami i świeżymi kwiatami.
Edwardiańska moda męska
Mężczyźni, którzy nie pracowali fizycznie, nosili trzyczęściowe garnitury z wysokimi, białymi koszulami z okrągłymi kołnierzami. Wśród akcesoriów znajdowały się meloniki i krawaty. Młodsi mężczyźni ubierali niekiedy luźniejsze garnitury, podobne do dzisiejszych strojów biznesowych. W modzie był gładko ogolony wygląd lub wąs z podwiniętymi końcówkami. W upały noszono lniane lub flanelowe stroje uzupełniane słomianym kapeluszem.
Biżuteria edwardiańska
Miłość króla Edwarda do wszystkiego, co drogie, piękne i luksusowe rozciągała się także na biżuterię, co oczywiście wpłynęło na trendy tworzonych w Anglii prac. Poza wspaniałą koronacją król nierzadko urządzał wystawne bale i spotkania towarzyskie, co stwarzało liczne okazje do ubierania się w wyjątkowe kreacje.
Biel — hit biżuterii edwardiańskiej
Znana dobrze na początku XX wieku firma Cartier stała się oficjalnym dostawcą akcesoriów dla brytyjskiego monarchy, co naturalnie spowodowało znaczący wzrost zainteresowania ich produktami. Tym bardziej że cartierowskie podejście do biżuterii w dużym stopniu opierało się na aktualnych trendach i było dość innowacyjne. Marka ta spopularyzowała wykorzystanie platyny w biżuterii, na którą moda panowała aż do wybuchu I Wojny Światowej.
Biżuterię edwardiańską charakteryzuje delikatność i precyzja wykonania, a także wykorzystanie cennych materiałów. Do mody wróciła wówczas biżuteria tworzona ręcznie, z dużą ilością drobnych detali. Dominowały tradycyjne motywy takie jak kokardy, koronki i girlandy. Dzięki wykorzystaniu mocnej i lekkiej platyny można było tworzyć filigranowe prace wysadzane diamentami. Co ciekawe, biżuteria edwardiańska z perłami była cenniejsza niż akcesoria diamentowe. Łącząc trzy wspomniane wcześniej materiały, możesz się z łatwością domyślić, biała biżuteria była hitem mody edwardiańskiej.
Inne modne dodatki
Popularnością cieszyły się nie tylko filigranowe dodatki wysadzane diamentami i perłami. W modzie były kolie z ozdobnymi broszkami i kamieniami szlachetnymi. Kontrastujące z nimi długie łańcuchy pereł i innych koralików także chętnie noszono. Nierzadko te długie naszyjniki zwieńczone były frędzlami i kilkukrotnie owijano je na szyi.
Bransoletki edwardiańskie były lekkie i eteryczne. Popularnymi motywami były kwiaty, serca i motywy przypominające koronki i wstążki. Błyszczące, zdobione wzory charakteryzowały także pierścionki, szczególnie zaręczynowe. Nierzadko w centrum pierścionka znajdował się większy klejnot, niekiedy kolorowy, który otaczały liczne mniejsze kamienie. Zapewne domyślasz się, że najczęściej wykonywane były z platyny i diamentów w technice filigranu. Edwardiańskie pierścionki zaręczynowe są w świecie jubilerskim uważane za dzieła sztuki i poleca się je nosić samodzielnie lub w towarzystwie prostej obrączki ślubnej.
Początkowo biżuteria edwardiańska obfitowała w proste, diamentowe sztyfty w uszach. Jednakże z czasem także kolczyki preferowano w bogatszych wersjach. Królowały ażurowe, wiszące kolczyki przypominające żyrandole, wianki i girlandy. Co ciekawe, pojawiły się także kolczyki przypominające pajęczynę w wielu kształtach i stylach.
Różnice między biżuterią edwardiańską a Art Deco
Nierzadko biżuteria edwardiańska mylona jest z akcesoriami w stylu Art Deco. Oba style występują w bliskości czasowej i mają liczne podobieństwa. Zarówno biżuteria Art Deco, jak i edwardiańska często wykonywane były z platyny i zawierały liczne detale w koronkowym stylu oraz diamenty w szlifie asscher.
Jednakże wzornictwo edwardiańskich akcesoriów obfitowało w liczne zakrzywione linie, kwiatowe pnącza, zwoje i pętle, podczas gdy dodatki Art Deco charakteryzują się prostszymi liniami i geometrycznymi kształtami. Co więcej, edwardiańskie pierścionki często miały kształt kopuły lub owalu, podczas gdy ich późniejsze odpowiedniki przyjmowały bardziej geometryczne, kanciaste kształty. Art Deco obfitowało także w kamienie szlachetne cięte w kształt prostokątów. Dodatkowo dopiero w drugiej dekadzie XX wieku zaczęto sprzedawać białe złoto, które stało się popularne w Art Deco.
Mam nadzieję, że ten post przybliżył Ci nieco wygląd biżuterii edwardiańskiej, jeżeli interesują Cię inne style biżuterii, o których nie napisałyśmy jeszcze na blogu, koniecznie daj nam o nich znać w komentarzu pod postem!
Jeżeli spodobał Ci się ten wpis, koniecznie sprawdź, co kryje się w kolejnych!
Dodaj komentarz