Luisa Casati — dekadencka muza XX wieku
Luisa Casati była włoską dziedziczką, patronką sztuki i przede wszystkim muzą artystów z początku XX wieku. Postać ta inspiruje nawet współczesnych projektantów mody. Jej dekadencki styl stał się jej znakiem rozpoznawczym. Nie obchodziła jej krytyka ani dobre obyczaje. Żyła głośno i bez kompromisów, co zdecydowanie odzwierciedlał jej wizerunek. Zaciekawiła mnie jej historia i wpływ na modę, dlatego też postanowiłam przybliżyć jej historię w dzisiejszym poście.
Rodzina Luisy Casati
Luisa Adele Rosa Maria Amman urodziła się w Mediolanie w 1881 roku. Była młodszą córką bogatego producenta tkanin, którego król Umberto I mianował hrabią. Niestety, gdy miała 13 lat, zmarła jej matka, a dwa lata później jej ojciec. W wyniku tych wydarzeń Luisa i jej starsza siostra Francesca zostały najbogatszymi kobietami we Włoszech.
W 1900 roku Luisa poślubiła Camila, markiza z Rzymu. Rok później doczekali się jedynego dziecka, córki Cristiny. Co ciekawe, podczas małżeństwa każde z nich miało swoją prywatną rezydencję. Niestety po 14 latach małżeństwa para zdecydowała się na separację, do rozwodu nigdy nie doszło.
Dwudziestopięcioletnia Cristina wyszła za mąż za wicehrabię Hastings, z którym doczekała się jednego dziecka. Wnuczka Luisy, Lady Moorea Hastings przyszła na świat w 1928 roku. Po kilkunastu latach Cristina rozwiodła się i wkrótce po tym ponownie wyszła za mąż. Jednakże drugie małżeństwo było bezdzietne. Jedyna wnuczka Casati, Moorea także dwukrotnie wychodziła za mąż, a z każdego małżeństwa doczekała się syna. Nie była jednak doskonałym materiałem na matkę, o czym świadczyło przekazanie pełnej opieki nad dzieckiem jej pierwszemu mężowi.
Luisa Casati — ekscentryczna imprezowiczka
Ciemne usta, pomalowane ciemną kredką oczy i rozczochrane rude włosy charakteryzowały Luisę, lecz nie były tak rozpoznawalne, jak jej dziwaczny styl. Przez niemal trzy dekady zachwycała, szokowała, a nawet bulwersowała europejskie elity. Nosiła żywe, groźne węże jako biżuterię i podobno paradowała nocą ubrana jedynie w futro po swoich ogrodach, prowadzając gepardy na smyczy. Czytając te historie, łatwo zapomnieć, że Luisa Casati istniała naprawdę, a nie jest postacią fikcyjną. Urzekła artystów takich jak Robert de Montesquiou, Romain de Tirtoff, Jean Cocteau i Cecil Beaton.
Casati urządzała legendarne wręcz przyjęcia. Zbierała na nich całą menażerię egzotycznych zwierząt, chcąc nie tylko zaimponować, ale też zainspirować swoich gości. Skupiała przy sobie nie tylko artystów, ale też marginalizowanych członków społeczeństwa, w tym licznych homoseksualistów. Rok 1919 spędziła na Capri, który został opisany w pamiętnikach Compton Mackenzie.
Sztuka w życiu Luisy i Luisa w sztuce
Casati była patronką projektantów mody, do których należeli Fortuny i Poiret. Z tej dwójki najczęściej ubierał ją Poiret. Wielokrotnie pozowała do portretów, fotografii i rzeźb. Wiele z nich opłaciła, aby uprawnić się do własnej nieśmiertelności. Była obiektem westchnień, inspiracją do pisania wierszy, a nawet powieści. Włoscy futuryści ją uwielbiali, jej bezwstydny styl, w którym podkreślała swój wzrost, a twarz zdobiła ostrym makijażem. Według relacji często sięgała po belladonnę, aby rozszerzyć i przyciemnić swoje źrenice. Kochała sztuczne rzęsy i porcelanową cerę, dzięki którym zamieniała się w chodzące dzieło sztuki.
Na jej specjalne zamówienie powstały dziwaczne, bogato zdobione stroje zaprojektowane przez Leona Baksta. Dodatkowo zaprojektował dla niej serię ciemnoniebieskich i złotych welonów, a także nakrycia głowy i kapcie zdobione klejnotami.
Postaci oparte na Casati pojawiły się w sztuce La Contessa w 1965 roku, a także w filmie Kwestia czasu z 1976. Co więcej, w 1998 roku zainspirowała Johna Galliano do stworzenia wiosenno-letniej kolekcji Dior. Suknie z tej kolekcji wystawione zostały w MET, a Luisa inspirowała Galiano kolejny raz w 2007 roku. Historia i styl Casati natchnęły także Alexandra McQueena do stworzenia kolekcji wiosennej w 2007. Kilka lat później była muzą Lagerfelda, Mansoora, i wielu innych.
Późne lata
W 1930 roku passa Luisy Casati dobiegła końca. Swoim hulaszczym życiem doprowadziła do zgromadzenia długu wysokości 25 milionów dolarów! Suma ta znacznie przewyższała możliwości finansowe Włoszki, co zmusiło ją do zlicytowania swojego dobytku i garderoby. Plotka głosi, że jednym z kupców na aukcji był projektant Coco Chanel.
Casati uciekła do Londynu gdzie żyła w jednopokojowym mieszkaniu, co było ogromnym przeskokiem z dostatniego życia we Włoszech. Podobno grzebała w śmietnikach w poszukiwaniu piór, które mogłyby ozdobić jej włosy. Zmarła w 1957 roku na udar. Pochowano ją w skórze w panterkę, sztucznych rzęsach i z wypchanym psem, co stanowiło pożegnanie na miarę jej życia.
Zaciekawił Cię ten wpis? Przeczytaj kolejne!
Zostaw komentarz