Akwamaryn – symbol miłości i pojednania
Nazwa tego marcowego kamienia wywodzi się z łaciny (aqua marina) i oznacza wodę morską. Nazwa akwamarynu ma związek z jego kolorami, które wahają się od błękitu po morską, niebieską zieleń. Różnice w barwie wiążą się z ilością domieszek żelaza zawartą w minerale. Niegdyś to właśnie zielonkawe odmiany akwamarynu były najpopularniejsze, dzisiaj jednak im czystszy błękit kamienia, tym większa jest jego wartość. W ubiegłym wieku, w 1910 roku znaleziono rekordowo wielki akwamaryn. Minerał ważył niemal 110 kg! Pocięto go na mniejsze kamienie, w efekcie uzyskując ponad 200 000 karatów! Starożytny filozof Pilny oddał hołd tym kamieniom, stwierdzając: „piękny akwamaryn, który wydaje się pochodzić ze skarbca jakiejś syreny, w głębinach letniego morza ma, wdzięk, którego nie można odmówić”.
Akwamaryn na kartach historii
Czasy Starożytne
Istnieje bardzo dużo mitów i legend, w których występuje ten niebieski kamień szlachetny. Starożytni Grecy i Rzymianie znali akwamaryn jako „klejnot marynarza”. Miał on zapewniać bezpieczne i pomyśle przepłynięcie przez wzburzone morze. Rzymianie wierzyli też, że wyryta na akwamarynie postać żaby służy pojednaniu, a wręcz zaprzyjaźnieniu się z wrogami. Inna rzymska legenda głosi, że te błękitne kamienie pochłaniają atmosferę młodej miłości i umożliwia czynienie wielkich rzeczy w imię uczuć.
Akwamaryn uważano też za niezwykle odpowiedni prezent dla Panny Młodej. Pan Młody winien podarować kamień w pierwszy poranek po zaślubinach. Nie tylko Grecy i Rzymianie tworzyli opowieści dotyczące akwamarynu. Sumerowie, Egipcjanie i Hebrajczycy również zwrócili na niego uwagę. Był to kamień podziwiany i ceniony za swoje piękno, lecz nie tylko. Ludy te wierzyły, że akwamaryn jest symbolem szczęścia, a także wiecznej młodości.
Średniowiecze
Przekonania średniowieczne nie były bardziej racjonalne od starożytnych. Uważano, że akwamaryny nie tylko mają zdolność do rozbudzania miłości małżeńskiej. Co więcej, wierzono, że dzięki akwamarynom żołnierze mogą stać się niepokonani. W 1377 roku w książce „Wizja dotycząca mola i oracza” wspomniano o akwamarynie jako antidotum na trucizny. Dzięki temu kamień ten stał się niezwykle popularny w całej Europie, gdyż w tamtych czasach zatrucia były powszechne, szczególnie wśród zamożnych. W związku z tym, że akwamaryn jest kamieniem szlachetnych i trudno go obrobić, nie trzeba było go proszkować. Samo noszenie wisiorka lub pierścionka z tym błękitnym minerałem zapewniać miało skuteczną ochronę przed truciznami.
Chrześcijanom akwamaryn silnie kojarzył się ze świętym Tomaszem, ponieważ imitował morze i powietrze, a apostoł odbywał długie morskie podróże podczas swej ewangelizacyjnej wędrówki. Identyfikowanie kamieni ozdobnych z istotnymi dla Kościoła świętymi było wówczas bardzo powszechną praktyką.
Średniowieczni pisarze uważali akwamarynę za najpopularniejszy, jak i najskuteczniejszy kryształ wyroczni. W formie kuli miał być najlepszym kamieniem do wróżenia. Inspirowano się literaturą starożytną, w której opisywano wykorzystanie akwamarynu w mistycyzmie. Jedną z metod było zawieszenie kamienia na nitce w misce z wodą, po prostu dotykając powierzchni. Wewnętrzna krawędź misy była pokryta literami alfabetu. Pozwalając kamieniowi uderzać w litery, otrzymywano odpowiedź na nurtujące pytania. Szczególnie wierzono w moc odnajdywania zagubionych lub ukrytych rzeczy.
W folklorze akwamaryn to kamień zwycięzców bitew i sporów prawnych. Wykorzystywano go podczas wszelkich ceremonii w przekonaniu, że nawiedzi wrogów, lub przyniesie deszcz. Wierzenia ludowe często bawią współcześnie żyjących. W średniowieczu wierzono, że akwamaryn zdolny jest leczyć bekanie, ziewanie, czy lenistwo. Dodatkowo miał się świetnie sprawdzać jako amulet leczący ból i wszelakie dolegliwości żuchwy, gardła, żołądka czy wątroby.
Mistyczne właściwości akwamarynu
Od starożytności wierzy się w dobroczynne skutki akwamarynów. Jako pierwszy pisał o nich Damigeron w II w.p.n.e.: „Ten kamień jest dobry poza uszkodzeniem oczu i wszelkimi chorobami, jeśli zostanie włożony do wody i podany jako napój”.
Współcześni uzdrowiciele są przekonani, że akwamaryn pomaga w zatrzymywaniu płynów. Niewątpliwie kontynuując odwieczne korelacje minerału z wodą. Co więcej, kamień ma wspomagać pracę gruczołów, a także utrzymywać prawidłową kondycję oczu. Tak samo, jak wierzyli starożytni. Niebieski kolor kamienia podobno ma terapeutyczne wartości związane z mową i śpiewem.
Ten błękitny kamień szlachetny wpływa korzystnie również na kondycję psychiczną. Wspomaga wewnętrzny spokój, a także koi napięcie nerwowe. To kamień idealny dla osób zdenerwowanych, jak i medytujących, u których ułatwia oczyszczanie myśli. Akwamaryn ma przywoływać wysoki stan świadomości, a także zachęcać do bycia lepszym człowiekiem.
Praca z tym kamieniem podobno poprawia ogólne samopoczucie. Uważa się, że osoby noszące akwamaryn myślą jaśniej i szybciej podejmują trudne decyzje. Jak wiele kamieni szlachetnych, akwamaryn ma zwiększać odwagę i motywację. To doskonały kamień dla osób, które chcą dokonać poważnych zmian w swoim życiu, być bardziej wierne sobie i swoim ideałom, a także chcą się pozbyć autodestrukcyjnych zachowań.
Garść faktów o akwamarynach
Akwamaryn jest niebieską odmianą berylu. Występują w chłodnych odcieniach zieleni, aż do błękitu. Co ciekawe, w zależności od tego, pod jakim kątem patrzy się na kamień, może się on wydawać niebieski, zielony, a nawet bezbarwny! Taką właściwość kamienia nazywamy efektem pleachroicznym. Minerał ten jest również podatny na obróbkę cieplną, w związku z tym, kolor niemal wszystkich dostępnych na rynku akwamarynów został wzmocniony termicznie.
Kamień ten jest stosunkowo łatwy w cięciu, dzięki temu często występuje w innowacyjnych kształtach. W skali Mohsa uzyskał on 7,5-8. Dzięki temu akwamaryny są trwałymi materiałami. Są to również kamienie szlachetne, które stosunkowo często występują w dużych bryłach (nawet 1000 karatów!). Ich niezaprzeczalną zaletą jest też bardzo szeroki zakres cenowy, co sprawia, że akwamaryny to kamienie dostępne niemal dla każdego!
Kontynuuj lekturę z manzuko:
Zostaw komentarz