Labradoryt – kamień o wielu twarzach
Labradoryty to kamienie półszlachetne będące jednymi z najchętniej wykorzystywanych w rękodziele. Cechują je właściwości, które powodują, że wykonana z nich biżuteria jest piękna i ponadczasowa. Zapraszamy do lektury artykułu poświęconego jednemu z najbardziej niezwykłych kamieni jubilerskich.
Historia labradorytów
Labradoryty zostały odkryte w 1770 w Kanadzie. Ich nazwa koresponduje z półwyspem Labrador, na którym zostały odkryte. Według legend w skałach kanadyjskiego wybrzeża uwięziono zorzę polarną. Dopiero gdy dzielny wojownik uderzył w skały swą włócznią, część zorzy została uwolniona. Skały, które nie zostały trafione, miały skrywać w sobie piękno zorzy, co według legendy jest przyczyną opalizacji w labradorytach.
Labradoryt był szczególnie cenionym kamieniem w XVIII wiecznej Francji i Anglii. Wykorzystywano go nie tylko do tworzenia biżuterii, ale także do grawerowania i rzeźbienia. W dodatkach najczęściej spotykany był jako kaboszon. Wraz z rozwojem technologii popularność zyskały surowce sztuczne i popularność labradorytów zmalała. Na szczęście, w ostatnich latach coraz częściej sięgamy po kamienie naturalne, a labradoryty znów cieszą się uznaniem.
Właściwości labradorytu
Próba opisania koloru labradorytów nastręcza wielu trudności. Kamienie te są ciemnoszare z metalicznym połyskiem i licznymi odblaskowymi fragmentami. Legenda z zorzą dość poetycko, lecz jednocześnie trafnie opisuje ich wygląd. Niektóre odmiany labradorytu są bardziej granatowe niż szare. Refleksy w labradorytach są najczęściej niebieskie, zielone, fioletowe i żółte.
Ta niezwykła właściwość zmiany barw pod wpływem światła nazywana jest efektem Schiliera lub labradorescencją. Zjawisko to wynika z licznych płaszczyzn w strukturze kamienia, które w wyjątkowy sposób odbijają światło. Co ciekawe, płaszczyzny te są tak niewielkie, że nie da się ich zobaczyć pod mikroskopem. Właśnie ten efekt sprawia, że labradoryty są wyjątkowe. Oprócz nich tylko kamienie księżycowe wykazują labradorescencję.
Twardość labradorytów w skali Mohsa określa się na 6-6,5. Jest to przyzwoity wynik wśród kamieni ozdobnych. Minerał ten jest wrażliwy na gwałtowną zmianę temperatur. I niestety może dość łatwo pękać pod ich wpływem ze względu na bardzo skomplikowaną strukturę.
Labradoryt może być niemal przezroczysty lub nieprzejrzysty. Jego cena często uzależniona jest od kolorów i ilości opalizacji, a także przejrzystości kamienia. Labradoryty są dość powszechnymi na świecie minerałami, jednakże tylko część z nich ma jakość odpowiednią do tworzenia biżuterii.
Labradoryt a ezoteryka
W mistycyzmie labradoryt polecany jest osobom artystycznym, które szukają pomysłu na swoje życie (zawodowe i osobiste). Według niektórych, noszenie tych kamieni dodaje kreatywności i wzmacnia innowacyjność, co pozwala dostrzec nowe możliwości i rozwiązania problemów.
W wierzeniach medycyny alternatywnej do dziś przetrwało przekonanie o zbawiennym wpływie labradorytów na gospodarkę hormonalną organizmu. Co więcej, istnieją podania o dobroczynnym wpływie na pamięć, czy łagodzeniu bóli kostnych. Najciekawszą teorią jest odmładzające działanie labradorytu. Cóż, może w pięknej biżuterii czujemy się i wyglądamy lepiej, a przez to młodziej?
Biżuteria z labradorytem
Labradoryt to jeden z moich ulubionych kamieni ozdobnych. To, w jaki sposób odbija się w nim światło, ma według mnie niemal hipnotyzujący efekt, co sprawia, że kamień ten doskonale nadaje się na biżuterię. Nie tylko przyciąga uwagę, ale niemal fizycznie przyciąga, gdy tylko znajdzie się w odpowiednim świetle.
Ze względu na bardzo nietypową strukturę, labradoryty są dość trudnymi w obróbce minerałami. Aby wydobyć całe piękno z labradorytu, trzeba go ciąć w odpowiednim kierunku. Niestety dość często w trakcie cięcia i szlifowania kamienie pękają. Dlatego też labradoryt najczęściej cięty jest na gładkie kaboszony. W ten sposób najłatwiej ukazać jego blask jednocześnie minimalizując ryzyko zniszczenia surowca. Kaboszony z labradorytu możesz wkleić w metalowe bazy, jednakże bardzo często wykorzystywane są one w hafcie sutasz.
Koraliki z labradorytu znajdziesz w formie kulek gładkich i fasetowanych, a także w wielu innych kształtach. Świetnie sprawdzają się w tworzeniu naszyjników i bransoletek. Kamień ten jest twardy, dzięki czemu nie musisz się zbytnio obawiać o jego uszkodzenie.
Przejrzystość, kolor kamienia i jego odblasków mogą się znacząco różnić między jednym okazem a drugim. To właśnie czyni labradoryty prawdziwie wyjątkowymi. Możesz je łączyć z dowolnym metalem, jednakże w mojej opinii najlepiej komponują się z półfabrykatami ze stali chirurgicznej i w kolorze srebra. Co ważne, labradoryt to świetny materiał do tworzenia dodatków nie tylko dla kobiet, ale i dla panów. Jeżeli połączysz go z chłodną stalą, lawą wulkaniczną, czy antracytowymi półfabrykatami nadasz mu „męskiego” wyglądu, jednakże dodając do niego filigranowe przekładki i cienki łańcuszek, stworzysz kobiecą biżuterię.
Jak pielęgnować labradoryt
Przede wszystkim unikaj wystawiania swojego kamienia na działanie ekstremalnych temperatur i chemikaliów. Zarysowania na powierzchni labradorytu są łatwo zauważalne, dlatego też warto przechowywać wykonaną z niego biżuterię w materiałowym woreczku lub oddzielnym opakowaniu.
Zabrudzone labradoryty możesz wyczyścić ściereczką do biżuterii. Jeżeli ta metoda zawiedzie, możesz użyć miękkiej szmatki zmoczonej letnią wodą i ewentualnie delikatnego mydła. Pamiętaj, aby dokładnie wysuszyć kamień po umyciu. Widoczne pęknięcia w strukturze labradorytu sprawiają, że jest on bardziej podatny na pękanie jeżeli będzie długotrwale wystawiony na wilgoć. Dlatego też, jeżeli często pływasz, czy myjesz naczynia, pamiętaj, aby ściągać do tych czynności swoje dodatki z labradorytami.
Odkryj nowe techniki rękodzielnicze i najnowsze trendy
Przeczytaj inne nasze artykuły:
Zostaw komentarz